کتاب حاضر شامل هشت جلسه سخنرانی آیت الله مجتبی تهرانی در باب آفات زبان می باشد.
این کتاب به تعریف عیب جویی و سخن چینی و اقسام آن پرداخته است. آثار این دو از آفات زبان نیز بیان شده است.
در پایان کتاب به بیان مختصری از فضایل حضرت زهرا پرداخته شد.
یک انسان عاقل، متوجه و آ گاه، عیب دیگری را جستجو نمیکند؛ بلکه عیب خودش را جستجو کرده و خودش را اصلاح میکند.وقتی به عیب دیگری برخورد میکند، منشایی برای تذکر اوست. بعد که متذکر
شد، سراغ عیوب خودش میرود.
سخنچینی گناهی فراموشنشدنی است. کدام طرفش را بگیرم؟! این کار مجمع چندین گناه کبیره میشود. گفت:
آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری
اما دربارۀ نمیمه باید گفت:
آنچه بدها همه دارند تو تنها داری!
افساد بین مؤمنین، ضدیت با خدا و پیغمبر خداست؛ ضدیت با اهداف الهی است. ضدیت با چیزی است که انبیای الهی، پیامبران مرسل و شرایع الهی به آن تکیه داشتهاند. درست نقطۀ مقابل آن حرکت است.
وقتی که انسان نمیداند آیا این مصیبت، بر اثر گناه است یا نه، اصلا معنا ندارد که اظهار خرسندی بکند یا بین اثر و عمل رابطه برقرار کند. بدتر از اظهار خرسندی، این است که بین اثر و عمل رابطه برقرار کند. این شخص اثر معاصی را نمیداند و فقط به گوشش خورده است که معاصی آثاری زشت دارد.