دعای هفتم صحیفه سجادیه، دعایی است که در زمان سختیها و اندوهها خوانده میشود و در آن باز شدن گرههای زندگی از خداوند متعال درخواست میگردد.
فرازهای مختلف این دعای کوتاه علاوه بر جنبهی درخواستی آن، پر است از مضامین بلند معرفتی و عرفانی.
امام سجاد علیه السلام در این دعا پرده از حقیقت وجودی انسان برداشته و راز نهان رنجهای آدمی را تبیین مینماید که همانا اتصال انسان است به عالم غیب و یافتن آرامش روحی.
کتاب «راز نهان رنج» شرح دعای هفتم صحیفه سجادیه است. این کتاب حکمت دعا کردن و فلسفه وجود این دعا را میگوید. مطالعه این کتاب باعث ارتقاء بینش ما از دعا و توکل و شکیبایی در مصائبی که در حل آنها کاری از دست ما برنمیآید و با بهرهمندی از ارتباط روحی و قلبی و داشتن باورهای عمیق به آرامش میرسیم. نویسنده معتقد است برای برطرف شدن گرفتاری با توسل به خداوند و ائمه معصوم(ع) که بهترین بندگان خدا هستند یک تغییر روحی در انسان پدید میآید که او را از ناگواریها دور نگه میدارد.