در برابر مرحوم سیّد رضی – فقیه متبحّر و ادیب قرن پنجم – صدها خطبه و نامه و کلمات حکمت‌آمیز امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) قرار گرفته بود که انتخاب را برای او سخت میکرد و بالاخره با چشم‌پوشی از صدها بیان نورانی آن حضرت، «نهج‌البلاغه» را تدوین کرد. در حالی که صد سال قبلش مسعودی نقل میکند که مردم بیش از 480 خطبه‌ی علیّ‌بن‌ابیطالب (علیه‌السّلام) را حفظ بوده‌اند.
از آن زمان این کتاب شریف، همیشه در نظر عالمان شیعه و سنّی بوده است و شرحهای متعدّدی بر آن نگاشته شده است. در دوران معاصر استقبال جوانان نسبت به این کتاب شریف، بیشتر شد و بیانات انقلابی امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) به مثابه‌ی منشوری جاودان، نقل مجالس نیروهای مبارز انقلابی قرار گرفت و البتّه در برخی موارد مورد سوء استفاده‌ی جریانات التقاطی و انحرافی نیز قرار گرفت. از این رو بود که عالمان مبارز متعهّد، با بیان نهج‌البلاغه و شرح آن، تلاش کردند هم معارف علوی را بین جوانان گسترش دهند و هم از تحریف معنوی این کتاب شریف جلوگیری کنند.
حضرت آیت الله خامنه‌ای (مدّظلّه‌العالی) که از شیفتگان این کتاب شریف است همگان بویژه مسئولان و جوانان را به مأنوس شدن با نهج‌البلاغه فراخوانده‌اند:
«عزیزان با نهج‌البلاغه انس پیدا کنید. نهج‌البلاغه، خیلی بیدار کننده و هوشیار کننده و خیلی قابل تدبر است. در جلسات‌تان، با نهج البلاغه و کلمات امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌وسلامه‌علیه انس پیدا کنید.»(۱۳۷۸/۰۹/۰۱) همچنین با بیان این نکته که نهج‌البلاغه آئین‌نامه‌ی انقلاب اسلامی ما و بازگشت به نهج‌البلاغه، شرط ماندگاری انقلاب اسلامی است، مخاطبان را به ارتباط بیشتر با این کتاب شریف، دعوت کرده‌اند.
ایشان از دهه‌ی چهل شمسی، به تدریس نهج‌البلاغه برای طلّاب، دانشجویان و عموم مردم پرداختند. حاصل درسهای ایشان تا کنون در سه مجلّد جمع‌آوری شده است:
1) نبوّتها در نهج‌البلاغه
2) منشور حکومت علوی
3) راه روشن مدیران
کتاب راه روشن مدیران، مجموعه‌ی بیاناتی است که ایشان در شرح بخشهایی از نهج‌البلاغه در دیدارهای خود با هیأت دولت در ماه مبارک رمضان، از سال 1372 تا 1395 داشته‌اند. با توجّه به نوع مخاطب و نیاز او، معمولاً فقراتی انتخاب شده است که به کار دولتمردان و کارگزاران نظام بیاید و از این حیث این مجموعه میتواند نصیحتنامهای برای عموم کارگزاران و مدیران نظام اسلامی باشد البتّه این نکته مانع از استفاده‌ی دیگر اقشار از معارف مفید و والای کتاب، نیست.
