فصل اول به چگونگی دعا برای آن حضرت اختصاص دارد که از ریشه‌های قلبی آغاز می‌شود. مهم‌ترین این ریشه‌ها عبارت است از ناامیدی از خلق و اقبال قلبی به خداوند در دعا که رقت قلب را هم به همراه خواهد آورد. این حال قلبی هنگامی ثمر می‌دهد که فرد اهل تهذیب نفس و تقوا باشد و در عرصه‌ی عمل، حق خدا و به‌ویژه حقوق مردم را رعایت کند وگرنه مانع جدی بر سر استجابت دعایش پدید می‌آید. این حالات قلبی و رفتاری وقتی در کنار گریه و زاری و اصرار و تضرع در دعا قرار گیرد، زمینه‌ی مناسبی برای مستجاب شدن دعا فراهم می‌کند و البته توجه به مظان استجابت دعا هم می‌تواند برای دستیابی به این هدف مؤثر باشد، به همین منظور ده مورد از موارد وعده‌داده‌شده برای استجابت دعا برشمرده شده؛ همانند دعای مریض، دعای مسافر، دعای حاجی و عمره‌گزار و ... .
در فصل دوم، ابتدا تفاوت‌های میان دعاهای مأثور و غیرمأثور موردبحث قرار گرفته و سپس به طور خاص و مصداقی بر دعاکردن امامان معصوم علیهم‌السّلام برای فرزند غایب از نظرشان تأکید شده است. سپس تا انتهای کتاب ادعیه‌ی مأثور در مورد آن حضرت مورد دقت قرار گرفته است؛ مانند: ادعیه‌ی قنوت و سجده، ادعیه‌ی تعقیبات نماز به طور عام و به طور خاص در مورد نماز صبح و ظهر و عصر. سپس زمان‌های مناسب دعا برای امام عصر موردتوجه قرار گرفته است؛ مانند دعای عهد روزانه، دعا در شب و روز جمعه، دعا در روز غدیر و قربان و دعا در ماه مبارک رمضان. همچنین به طور خاص بر روایت عبدالله بن سنان از امام صادق علیه‌السّلام تأکید شده که در آن، دعا بر امام عصر علیه‌السّلام همراه اعمال دیگر در روز عاشورا انجام می‌شود.
در قسمت آخر کتاب، نخست مکان‌های مهم برای دعا بر امام عصر علیه‌السّلام برشمرده شده؛ همانند مسجدالحرام، عرفات، حرم مطهر رضوی، زیر قبه‌ی سیدالشهدا علیه‌السّلام و نهایتاً برخی دعاهای غیرمفید به زمان یا مکان خاص معرفی شده است که از آن جمله می‌توان به دعای امام رضا علیه‌السّلام درباره‌ی امام عصر علیه‌السّلام(دعای اللهم ادفع ...) و صلوات ابوالحسن ضراب اصفهانی اشاره کرد. تمامی موارد مذکور با استناد به روایات معتبر اهل‌بیت علیهم‌السّلام منعکس گردیده و محتوای آنها به طور خلاصه تحلیل و بررسی شده‌اند.
