کتاب ادب الهی کتاب پنجم تربیت مربی

اطلاعات کتاب

درباره کتاب

کتاب ادب الهی کتاب پنجم تربیت مربی(( ویژگی های مربی, اولویت های تربیت,  ملاک های تربیت, الگوهای تربیت))

آیت الله مجتبی تهرانی در سال های پایانی عمر شریفش، مباحثی را پیرامون تربیت نفس و دیگران مطرح کرده اند، این بیانات در قالب مجموعه «ادب الهی» که شامل 5 جلد کتاب است منتشر شده است.

پنجمین کتاب از این مجموعه، «تربیت مربی» است که در آن مختصاتی راکه انسان باید برای اثرگذاری بر دیگران داشته باشد، مورد بررسی قرار گرفته است. ایشان می فرماید: اولین و اساسی ترین شرط در این زمینه آن است که مربیان باید ابتدا خود را ساخته باشند تا بتوانند دیگران را بسازند.

سخن درباره کسانی است که خود قصد دارند و می خواهند نقش یک مربی را برای دیگران ایفا نمایند.حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه که خود مربی بزرگ و موفق دوران ما بود و خواهد بود, در شانزده گفتاری پیش رو پیش نیازهای تصدی امر تعلیم و تربیت را تشریح فرموده اند.حضرت استاد ضمن بیان اینکه خودسازی مقدمه دیگرسازی است, نقش مهم خودسازی را در تربیت دیگران تبیین می کنند.حضرت استاد رحمة الله علیه می فرمایند:اگر بخواهیم ادب و تربیت الهی را در یک کلمه خلاصه نماییم, آن کلمه عبارت است از مرزشناسی و مرزداری. اگر انسان تلاش کند حدود و احکام الهی را بشناسد و در عمل نیز رعایت کند, نزدیک ترین بندگان به خدای عزوجل خواهد شد; و البته مثل همیشه تاکید کرده اندکه این راه بی پایان, با ساختن ظاهری همچون ظاهر نبی اکرم صلی الله علیه و آله شروع شده و ادامه می یابد.تا کسی به احکام  ظاهری ملتزم نباشد, ساختن باطن را همچون شوخی می پندارند و بر رعایت واجبات و محرمات در همه احوال, اصرار می ورزند.

این کتاب شامل موضوعات ذیل است:

• ویژگی های مربی
  
• اولویت های تربیت
  
• ملاک های تربیت
  
• الگو های تربیت
  

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

یک بحث در باب تطهیر و بحث دیگر در باب تزکیه قلب است. «تطهیر قلب» به معنای پاک کردن آن است; اما« تزکیه », شامل تطهیر و رشد قلب می شود; یعنی تزکیه قلب ,اعم از تطهیر آن است. بنابراین اگر سخن از تزکیه قلب به میان می آید, مراد این است که انسان وظیفه دارد, هم قلب خود را پاک کرده و هم آن را رشد و توسعه دهد; به عبارت دیگر ادب قلب, به تطهیر و تزکیه آن است.

در باب تأدیب و تربیت گفتیم: ادب الهی عبارت از مرز شناسی و مرزداری است. در این زمینه با توجه به روایتی که عرض کردیم مرزشناسی و مرزداری یعنی انسان نیروی خود را در راه رضای الهی مصرف کند. او ابتدا باید اوامر الهی را بداندو سپس نیروی خود را در راه امتثال آن اوامر به کار بندد. خلاصه اینکه اگر انسان از قوای درونی خود, در هر بعدی از ابعاد وجودی اش, در راه رضای خداونداستفاده کند, آن بعد وجودی را مودب کرده و اگر آن را در راهی غیر از راه رضای الهی مصرف کند, آن بعد وجودی خود را بی ادب کرده است.

نکته دیگر اینکه بر اساس معارف اسلامی, مظروف این ظرف باید حب الهی باشد; یعنی قلب انسان باید مخزن محبت الهی باشد.حتی گاهی از این ظرف به «دار حق تعالی» و یا« بیت حق تعالی »تعبیر می کنند. استاد ما, حضرت امام خمینی نیز از قلب با این تعبیر یاد می کردند که قلب انسان,« ناموس الهی» است.

(کتاب ادب الهی /جلد پنجم /  صفحه 98 و 100 )

مولف : آیت الله مجتبی تهرانی

ناشر : موسسه فرهنگی پژوهشی مصابیح الهدی