کتاب ادواردو

رمان «ادواردو»، زندگی متفاوت یکی از ثروتمندترین مردان جهان، به نام ادواردو آنیلی است که به قلم بهزاد دانشگر، نوشته شده است.

داستان این رمان در قلب اروپا رخ می دهد، در کاخ سناتور آنیلی، صاحب کارخانۀ فیات. داستان از آخر زندگی ادواردو شروع می شود و سه خط داستانی به هم بافته، در هم می تنند و هر چین و شکن این بافته، فصلی از رمان است و داستان را پیش می برد.

خط اول داستان خود ادواردو است؛ خانواده اش، دوستانش، مسلمان شدنش، اتفاقاتی که برایش می افتد و ظلم هایی که مافیای صهیونیستی بر او می برند. نمی توان از مسلمان شدن ادواردو حرف زد و از دانشجویان پیرو خط امام و امام حرف نزد. انگار ریشۀ استبصار عده ای، چون آنیلی به امام بر می گردد. تا دهۀ هفتاد کسی دقت نکرده بود آ. ن. که با موهای بور در نماز جمعه، پشت سر حضرت آیت الله خامنه ای ایستاده است و در صف اول نماز می خواند، پسر سناتور ایتالیایی، امپراطور ثروت و قدرت ایتالیاست. تا همین سا ل های اخیر کسی نمی دانست ادواردو دقایقی توفیق زیارت و مصاحبت حضرت امام (ره) را داشته است.

خط دوم داستان جریان مستندسازان ایرانی است که برای کندوکاو جریان ادواردو به ایتالیا سفر می کنند و اتفاقاتی برای شان می افتد. جریان سوم داستان هم جریان خبرنگار ایتالیایی است که در فرهنگ خود و بستر زندگی خود به دنبال حقیقت جریان می گردد. این سه خط در هم می تنند و تا پایان داستان به هم می رسند.

گزیده کتاب

می گوید: «توی همین اوضاع بود که قدیری ما را با ادواردو و آشنا کرد. من و بعدها هم برادرم محمد. خود قدیری قرار بود چند وقت بعد برود ایران. ادواردو هم با این که آن موقع روابط عمومی بالایی داشت و با خیلی از سران قدرتمند ایتالیا که هیچ، رهبران سیاسی و اقتصادی دنیا هم ارتباط داشت اما کسی را می خواست که در این شرایط جدیدش بتواند به آنها اعتماد کند. شاید بتواند سؤالاتش را بپرسد. بهتر بود شیعیان ایتالیا در این ماجرا درگیر نشوند. چون آنها همین طوری هم زیر ذره بین بودند و بهشان حساس بودند. این شد که قدیری من را با ادواردو آشنا کرد. چون من چندان در فعالیتهای انجمن اسلامی درگیر نبودم و خیلی حساسیتی روی من نبود. قبل از این که قدیری به ایران برگردد، فخرالدین حجازی برای یک سفر تبلیغی و سخنرانی آمده بود ایتالیا. ادواردو گفت من را ببرید دیدن حجازی. از حجازی پرسید که با آیت الله خمینی ارتباطی دارد یا نه. وقتی جواب بله شنید از حجازی خواست تا برایش از دفتر امام وقت بگیرد.

می خواست برود دیدن امام. حجازی قول داد پی گیری کند. چند وقت بعدش خبر داد که برایش از امام وقت ملاقات گرفته. ادواردو رفت ایران دیدار امام و برگشت. از این رو به آن رو شده بود. از آن پس هر وقت می خواست مثالی بزند یا از حضرت علی می گفت یا از امام خمینی. آن روز توی آن دیدار در حضور کسانی که آنجا بوده اند امام پیشانی او را می بوسد. او در حقیقت تنها خارجی بود که امام پیشانی اش را بوسیده اند».

مولف : بهزاد دانشگر

ناشر : انتشارات عهدمانا