کتاب فاطمه زهرا (س) از ولادت تا شهادت

این کتاب 25 سال پیش توسط فقید منبر و قلم، خطیب توانا، نویسنده ی گرانمایه: علامه ی قزوینی قدس سره به رشته تحریر درآمد.

کتاب فاطمه زهرا سلام الله علیها از ولادت تا شهادت نوشته محمدکاظم قزوینی و ترجمه علی کرمی در سال 1384 توسط نشر مرتضی به چاپ رسیده و روانه بازار شده است. از جمله سرفصل های اصلی این کتاب می توان به عناوین : دخت گرانمایه ی پیامبر در آستانه ی ازدواج؛ سرای پرشکوه و پرمعنویت فاطمه (س)؛ سیمای فاطمه (س) در قرآن؛ ویژگی های اخلاقی و انسانی بانوی بانوان؛ روند تاریخ و آینده ی امت؛ فدک؛ سخنان تاریخی و جاودانه ی آن حضرت؛ با همتای گرانمایه اش؛ با زنان مهاجر و انصار؛ باران اشک روشنگرانه و هدفدار؛ در آستانه ی شهادت و موقوفات و صدقات او اشاره کرد.

عناوین اصلی کتاب شامل:

سخن ناشر؛ تقدیم به تو؛ سخن مترجم؛ تقدیم به او؛ سرآغاز؛ در رواق سخن؛ رویشگاه پاک و پاکیزه ی این درخت تناور و پرثمر؛ نام ها و نشانه ها؛ زندگی و مراحل رشد؛ دخت گرانمایه ی پیامبر در آستانه ی ازدواج؛ سرای پرشکوه و پرمعنویت فاطمه (س)؛ سیمای فاطمه (س) در قرآن؛ ویژگی های اخلاقی و انسانی بانوی بانوان؛ روند تاریخ و آینده ی امت؛ فدک؛ سخنان تاریخی و جاودانه ی آن حضرت؛ با همتای گرانمایه اش؛ با زنان مهاجر و انصار؛ باران اشک روشنگرانه و هدفدار؛ در آستانه ی شهادت؛ موقوفات و صدقات او؛ پاورقی

نَشْو و نَما و تحصیلات

سیدمحمد ابراهیم قزوینی از فروغهای فروزان و مشهور به زهد و پرهیزگاری در شهر مقدس کربلا بود. وی در تاریخ 12 شوال 1348 ه.ق (1307 ه.ش) صاحب فرزندی گردید که او را محمد کاظم نامید.

سید محمد تنها ده بهار را پشت سر نهاده بود که در اثر وفات مادرش سوگوار گردید. گویا مواجه گردیدن با سختیها و بلایا می خواست گوهر گرانبهای این نهال نوپا را آشکار نماید و روح وی را از تعلقات دنیوی برهاند.

دو سال بعد، فراق پدر را متحمل گردید و این دو رویداد موقعیت بسیار سختی را برای این نوجوان دوازده ساله پدید آورد. دشواری وقتی رو به تزاید گذاشت که به دلیل بدهی زیاد پدرش، منزل مسکونی این خانواده به فروش رفت.

یوسف خراسانی و سیدهادی میلانی شرکت نمود.

سخنوری ستوده خصال

آیة اللّه سیدمحمد کاظم قزوینی پس از بهره مند شدن از محضر اساتید خویش، در دانش فقه، حدیث، کلام و تفسیر قرآن، خود به کمالات و مهارتهای علمی دست یافت و موفق گردید در حوزه علمیه کربلا تفسیر قرآن و مباحث فقهی را به شاگردان مشتاق بیاموزد. ایشان در خطابه و سخنوری امتیازی ویژه داشت و در این زمینه، ذوق و استعداد خارق العاده ای از خود بروز داد. چون در بیانات با جاذبه و پرحلاوتش از صمیم قلب سخن می گفت، بر دلها اثر می گذاشت و نرمی و تحول و تأثر در قلوب مستمعین پدید می آورد؛ روانها و اندیشه ها را صفا می داد و شنوندگان را از خواب غفلت بیدار می کرد.

دانش دینی، تسلط به منابع قرآنی، روایی و کلامی، آگاه بودن بر روح تعالیم مذهب، شناخت مقتضیات زمان و اوضاع روزگار و مصالح جوامع اسلامی و چگونگی موضع گیری در مقابل جریانهای موجود، وعظ و خطابه اش را تقویت کرده بود. راستگویی و نیت صادقانه در تبلیغات دینی وی موج می زد. او می کوشید در تشریح مباحث دینی و معرفی سیره اهل بیت علیهم السلام با استمداد از منابع معتبر و مستند به صورتی صحیح و با پرهیز از نقل قول سُست به سخنوری بپردازد و به مواعظ خود غنا بخشد. آراستن سخن به معانی گوناگون و ایجاد هیجان و حالات عاطفی در شنوندگان از هنرهای این خطیب نکته پرداز بود.

در وعظ و ارشاد دینی غالبا بر قرآن، تعالیم رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سیره و سخن اولیا و ائمه هدی علیهم السلام تکیه می کرد و با کمک گرفتن از تاریخ و حوادث گذشته و نتیجه گیری جالب از رخدادها شنوندگان را نسبت به امور جاری آگاه و در خصوص آینده ای که در پیش دارند و مسئولیت و تکالیفی که عهده دار شده اند، ارشاد و هدایت می نمود. محبت ائمه علیهم السلام را در دل شیفتگان و کینه دشمنان قرآن و عترت را در قلبها استوار می ساخت.

خطاکارانی که بر اثر بیانات این خطیب خوش خو، راه توبه پیش گرفتند و به سوی خویشتن اصیل خود بازگشتند فراوان بودند. افرادی نیز که حقوق دیگران را پایمال نموده بودند، بر اثر اندرزهای آموزنده و هشدار دهنده ایشان به ادای حقوق دیگران اهتمام ورزیدند. کم نبودند اشخاصی که با گوش فرا دادن به سخنان این سید والا گهر نسبت به مبانی تشیع و باورهای شیعیان نظر خود را اصلاح نموده و از بدگمانیها و تهمتهای ناروا دست برداشته، بذر محبت به خاندان رسول اکرم صلی الله علیه و آله را در اعماق وجودشان شکوفا نمودند و فضلایی چون شیخ مرتضی شاهرودی، سیدعبدالحسین قزوینی، شیخ ضیاء زبیدی، شیخ عبدالحمید مهاجر و شیخ محمد مجاهد فن خطابه را نزد آیة اللّه قزوینی آموختند.

مؤسسه ای با برکت

آیة اللّه سیدمحمد کاظم قزوینی در راه نشر تعالیم تشیع به سخنرانی و موعظه اکتفا نکرد و به منظور معرفی مذهب تشیع به مردمان سرزمینهای دیگر، مؤسسه ای با عنوان «رابطة النشر الاسلامی» به سال 1380 ه.ق در کربلا بنیان نهاد. تأسیس چنین مرکزی در آن شرائط و اختناق رژیم بعثی عراق، حرکتی کم نظیر و تلاش نادری بود. برنامه این نهاد نوپا، ارتباط با کشورهای اسلامی، مکاتبه با شخصیتهای سیاسی ـ مذهبی دنیای اسلام و ارسال کتب و نشریات شیعی به صورت رایگان برای افراد و مراکز فرهنگی و تبلیغی بود.

محور اصلی این کوشش، فرستادن کتاب برای برخی کشورهای شمال آفریقا، چون: الجزایر، مراکش و تونس بود؛ زیرا بر اثر بررسیهای علامه قزوینی هزاران سیدعلوی در این نواحی زندگی می کردند که در اثر تبلیغات مسموم در ادوار تاریخی و سمپاشی دشمنان شیعه و دوری از مراکز تبلیغی شیعیان، ناآگاهانه در خصوص ائمه هدی علیهم السلام اعتقادات سستی داشتند.

نمود و صدها نفر را به اصول تشیع معتقد ساخت.

«مؤسسة رابطة النشر الاسلامی» بعدها دو شعبه در بیروت و کویت افتتاح نمود. با به قدرت رسیدن حزب بعث در عراق، این تشکیلات تحت فشار شدید سیاسی قرار گرفت و مقامات اطلاعاتی حکومت وقت دستور دادند مکان مزبور تخلیه گردد. سرانجام چند سال بعد ساختمان جدید و تمامی تجهیزات و امکانات فرهنگی و تبلیغی و کتابهایش از سوی رژیم بعثی مصادره شد و برای گردانندگان آن تنگناهایی نگران کننده به وجود آوردند.

پس از هجرت آیة اللّه قزوینی به کویت، فعالیتهای شعبه مستقر در این ناحیه گسترش فزاینده ای یافت و تا چند سالی پس از اقامت ایشان در ایران، برنامه های آن مؤسسه با تحرک شایان توجهی استمرار داشت. طی این مدت حدود یک میلیون جلد کتاب با موضوعات اسلامی و نگرشهای شیعی و مبتنی بر فرهنگ اهل بیت علیهم السلام برای علاقه مندان و برخی مشاهیر و دانشوران در حدود سی کشور ارسال گردید.

شمار قابل توجهی از اهالی ساکن در برخی کشورهای عربی، شمال آفریقا و حتی اروپا با مطالعه این کتابها در خصوص اهل بیت علیهم السلام علاقه مند گردیدند و دلها از کینه هایی که دشمنان در قلوب آنان کاشته بودند، خالی شد. امواج تشیع گرایی که هم اکنون کشورهای شمال آفریقا را در برگرفته، بی تأثیر از حرکتهای فرهنگی ـ تبلیغی آیة اللّه قزوینی نمی باشد.

دانشنامه جعفری

در حدود سال 1409 ه.ق ایشان تصمیم گرفت مرکزی به منظور پژوهشهای گسترده و عمیق پیرامون تاریخ زندگی اهل بیت علیهم السلام بنیان نهد. سرانجام در ربیع الثانی 1410 ه.ق این مرکز با عنوان مؤسسه نشر علوم امام صادق علیه السلام در قم تأسیس گردید و خود با همکاری گروهی از اهل فضل به تألیف کتابی در مورد امام صادق علیه السلام روی آورد که حاصل این تلاش تدوین «موسوعة الامام الصادق» است. ایشان تا واپسین لحظات حیات دنیوی و حتی با وجود کسالت، با حضور در این مؤسسه فعالیتهای تحقیقاتی مربوط به دانشنامه جعفری را پیگیر بود. این اثر به سی جلد بالغ می گردد که سیره و سخن امام صادق علیه السلام را در جنبه های گوناگون مورد بررسی و ارزیابی تحلیلی قرار داده و مجلداتی از آن به زیور طبع آراسته شده است.

تلاشهای تبلیغی در مراکش

احساس مسئولیت به همراه بصیرت و آگاهی، آیة اللّه قزوینی را بر آن داشت تا برای رسانیدن پیام پربار و رهایی بخش تشیع به گوش علاقه مندان، بار سفر بربندد و در سرزمین دور دست پایگاهی برای مبارزات اعتقادی تشکیل دهد و کینه های کهنه و غیظهای غلیظ را از دلها نسبت به خاندان پیامبر کاسته، بذرهای عطوفت را در دلها بکارد. در کشور مراکش اگرچه اکثریتی سُنّی مذهب زندگی می کنند، اما گروهی سادات علوی تحت تأثیر تبلیغات منفی به دیده نفرت به مبانی و اصول تشیع نگاه می کردند و به استناد خبری جعلی مبنی بر اینکه کشتی حضرت نوح علیه السلام در روز عاشورا بر ساحل نشست و توبه حضرت آدم علیه السلام در چنین روزی پذیرفته شد، به جای مراسم سوگواری برای حضرت اباعبداللّه الحسین علیه السلام در ایام محرم، مجالس جشن و سرور بر پا می کردند و بین حاضران شیرینی توزیع می نمودند و در چنین روز غمباری، شادی را به اوج می رسانیدند!

آیة اللّه قزوینی وقتی از برپایی چنین مراسمی آگاه گردید، به منظور ریشه یابی مسئله و چاره جویی برای آن، راهی مراکش گردید و ضمن دیدار با دانشمندان علوم دینی، سردبیران و صاحبان امتیاز نشریات، متفکران و اهالی شهرهای گوناگون، با مطرح نمودن این ضایعه خواستار ریشه کنی چنین رسوم مذمومی شد و سرانجام پس از چهار ماه تلاشهای علمی، تبلیغات اصولی و تألیف و انتشار کتابی درباره عاشورا، به همت ایشان مجالس جشن و پایکوبی در ایام عاشورا، در مراکش تبدیل به مجلس سوگواری و ماتم سرایی برای به خون خفتگان دشت کربلا گردید و سنت پوسیده ای که امویان مؤسس آن بودند، به طور کلی در مراکش ریشه کن گردید.

رادیوی مراکش پخش گردد.

به سوی ایتالیا

در سال 1396 ه.ق گروهی از شیعیان استرالیا نامه مفصلی خطاب به آیة اللّه قزوینی نوشتند که در آن آمده بود: وضع شیعه در این سرزمین اسفناک است و تشکیلاتی جز دو انجمن ضعیف در اینجا وجود ندارد. از مسجد و حسینیه خبری نمی باشد. در گذشتگان شیعه یا سوزانیده می شوند (طبق رسم هندیها) و یا بر اساس آداب مسیحیان در گورستان آنان دفن می گردند و اصولا این اقلیت مظلوم در برابر طوفان کفر و الحاد و امواج انحرافی قدرت دفاعی اندکی دارند.

آیة اللّه قزوینی وقتی از این وضع مطلع گردید، متأسف گشت و به سال 1398 ه.ق شخصا به استرالیا رفت و در شهر سیدنی که مرکز استقرار شیعیان بود، مسجد، مدرسه و غسالخانه تأسیس نمود. در این مدرسه، علوم اسلامی بر طبق مبانی تشیع به علاقه مندان آموزش داده می شد.

همچنین وی در شهر کانبرا ـ مرکز حکومت استرالیا ـ تشکیلاتی تحت عنوان «الجمعیة الاسلامیة الجعفریة» برای تشکل و انسجام و تقویت هویت شیعیان و تحرک بخشیدن به تلاشهای تبلیغی آنان بنیان نهاد.

آیة اللّه قزوینی برای پیگیری فعالیتهای ارشادی و فرهنگی شیعیان استرالیا و نشر فرهنگ اهل بیت علیهم السلام در بین آنان، چهار مرتبه به این کشور مسافرت نمود.

از این سفرها برکات و آثار مفیدی به دنبال داشته است.

تبلیغ از راه تحقیق

همان گونه که آیة الله قزوینی از طریق بیان به ایفای مسئولیت ارشادی خویش اهتمام وافری داشت، برای پاسداری از فرهنگ تشیع و مقابله با اندیشه های مسموم و التقاطی، قلم به دست گرفت و با این اسلحه کوشید تهاجم فرهنگی و یورش مخرب اندیشه های آلوده را بی اثر سازد. او در این نوشته ها با پژوهشهای پرمایه، درج نکات علمی و مضامین برهانی و برخاسته از قرآن و عترت متناسب با مقتضیات عصر و زمان شناسی فرهنگی، مطالبی در مباحث گوناگون اسلامی به رشته تحریر در آورد.

او به این اعتقاد بود که قوانین و احکام اسلام به عبادات منحصر نمی گردد. تعلیمات قرآنی، سیره رسول اکرم صلی الله علیه و آله و ائمه هدی علیهم السلام تمام جوانب زندگی فردی واجتماعی را در برمی گیرد. وی علاوه بر نگارش کتابی در خصوص زندگانی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ، شرح حال امامان علیهم السلام ، حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام ، و زینب کبری علیهاالسلام را از ولادت تا رحلت و شهادت تدوین نمود. کتابی در شرح نهج البلاغه، اثری در مورد شرح استدلالی بر شرایع الاسلام، نوشته ای درباره اسلام و تعلیمات تربیتی و وجیزه ای در اثبات خلافت حضرت علی علیه السلام تحریر نمود. مفصل ترین آثارش موسوعه امام صادق علیه السلام است که به آن اشاره کردیم.

در عرصه سیاست

آیة اللّه قزوینی اعتقاد داشت رژیم حاکم بر عراق از دیرباز سعی در محو هویت مذهبی شهرهای مقدس عراق داشته و برای رسیدن به این مقصد شوم از نقشه های گوناگونی استفاده کرده است. به همین دلیل، به موازات پژوهشهای کلامی و آگاه ساختن مسلمانان برخی کشورهای جهان، برای ستیز با استبداد و اختناق شدید رژیم ستم شاهی به مبارزات گسترده ای دست زد و از طریق سخنرانیهای افشاگرانه این نظام منفور را مورد تهاجم جدی قرار داد. نظر به تأثیر عمیق سخنان وی در اذهان مردم، دستگاه حکومتی عکس العملهای خشنی از خود بروز می داد و یک بار وی را در حال ایراد خطابه، بر فراز منبر دستگیر نمود.

از شعبان سال 1391 ه.ق که رهبری مذهبی شهر مقدس کربلا به ایشان رسید، رژیم بعثی آن را ناخوشایند تلقی می کرد؛ زیرا از سابقه مبارزاتی آیة اللّه قزوینی اطلاع داشت. مدتی بعد نیروهای امنیتی وی را دستگیر نموده و به زندان الشعبة الخامسه واقع در بغداد منتقل کردند و ایشان را به مدت 114 روز تحت شکنجه های سخت و وحشیانه قرار دادند.

از آنجا که فعالیتهای سیاسی ـ اجتماعی آن خطیب دانشور و دیگر مشاهیر کربلا مانع بسیار بزرگی بر سر راه نقشه های پلید رژیم بعثی بود، در سال 1393 ه.ق تنی چند از شخصیتهای مذهبی کربلا را دستگیر نمودند، اما آیة اللّه قزوینی خود را از دست رس آن دژخیمان دور ساخت. مدت هیجده ماه مأموران در تلاش بودند تا ایشان را دستگیر نمایند و برای مدت طولانی منزل ایشان در محاصره شدید بود و تمامی رفت و آمدها کاملا کنترل می گردید. به دلیل شرایط سخت و محدودیتهایی که برای آن عالم وارسته و خانواده اش ایجاد کرده بودند، در شعبان سال 1394 ه.ق به همراه اهل خانه با توسل به حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام به طور شگفت انگیزی عراق را ترک نمود و وارد کویت گردید؛ بدون اینکه مأموران رژیم بعثی بتوانند کوچک ترین آسیبی به ایشان و اهل خانه اش وارد سازند. چند سال پس از آن، کارگزاران دستگاه حاکم بر عراق اموال آن سخنور بزرگ را مصادره نمودند و ضمن تصاحب منزل مسکونی و کلیه لوازم آن، تمامی کتب چاپی و نسخه های نفیس خطی که در کتابخانه آیة اللّه قزوینی نگاه داری می شد، را نابود ساختند.

آری، آن عالم زاهد به موجب حق گویی و ایستادگی در برابر خودکامگیها، بارها طعم تلخ زندان، تبعید و شکنجه را کشید و تا مرز شهادت پیش رفت و آخرین بار از سوی رژیم عراق به اعدام محکوم شد و پس از ماهها زندگی مخفیانه، به لطف خداوند از عراق خارج گردید و از آنجا به کویت و سپس به لبنان و ایران آمد و از سال 1394 ه.ق به مدت هفت سال به خدمات تبلیغی خود از راه بیان و بنان ادامه داد.

رحلت

آیة اللّه قزوینی بر اثر شکنجه های شدیدی که در زندانهای رژیم بعثی متحمل گردید، سلامتی خود را از دست داد و در اواخر سال 1412 ه.ق بیماری ناشناخته ای اعضا و جوارحش را تحت فشار قرار داد که پزشکان ایرانی و اطبای استرالیایی و آلمانی از درمان آن عاجز گردیدند. به رغم تلاش پزشکان و مصرف داروهایی که برای ایشان در نظر گرفته شده بود، در نهم جمادی الثانی 1415 ه.ق حال آن واعظ وارسته رو به وخامت رفت و در بیمارستان آیة اللّه گلپایگانی قم تحت مراقبتهای ویژه قرار گرفت.

سرانجام پس از 90 ساعت بی هوشی، بعد از ظهر پنج شنبه 13 جمادی الثانی 1415 ه.ق مطابق با 1373 ه.ش این عالم شیفته اهل بیت به سرای باقی شتافت و زندگی برزخی خویش را آغاز نمود. پیکر پاکش پس از مراسم تغسیل، تکفین و تشییعی باشکوه و عبور دادن از صحن مطهر حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام و اقامه نماز میت توسط حجة الاسلام والمسلمین حاج سید محمد ابراهیم قزوینی در مقبره ای داخل حسینیه کربلاییها در قم به خاک سپرده شد.

آیة اللّه قزوینی با دختر استاد خویش آیة اللّه میرزا مهدی شیرازی ازدواج کرده بود که ثمره این پیوند مبارک پنج فرزند فاضل و برومند است که همگی در حوزه علمیه و مراکز علوم اسلامی و تبلیغی اشتغال داشته و مشغول فیض رسانی به جامعه اسلامی هستند.

 مولف : علامه سید محمد کاظم قزوینی

ناشر : انتشارات محمد