نوشتار حاضر، درباره یک نقص عمده در جریان تولید علم در حوزه علمیه است؛ علمی که عهده دار تبیین «چگونگی ایجاد انگیزه برای انواع رفتارهای متدینانه در مخاطب» باشد.
«هنر بیان و فن خطابه» برای تاثیر در مخاطب کافی نیست، و ایجاد انگیزه در مخاطب نیازمند دانش بلکه دانش هایی است که کمتر در حوزه های علمیه به آن ها اعتنا می شود.
این نوشتار به تبیین نقش برجسته محتوای تبلیغ دین (محتوایی از دین که به مخاطب ارائه می کنیم)، در تولید انگیزه می پردازد، و از کاستی های موجود در این زمینه سخن می گوید.
ایجاد انگیزه در مخاطب» علاوه بر «هنر بیان و مهارتهای تبلیغی» که تاحدی در حوزه های علمیه به آن پرداخته شده است، نیازمند دانش، بلکه دانشهایی است که کمتر به آنها اعتنا میشود. متن پیش رو به تبیین نقش برجستۀ «علم ایجاد انگیزه دینداری» در تبلیغ دین میپردازد و راهکارهایی را برای تولید آن ارائه میدهد و از کاستیهای موجود در این زمینه سخن میگوید. این بحث که در دهه ۸۰ توسط استاد پناهیان در مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، نهاد نمایندگل مقام معظم رهبری در دانشگاهها و مرکز آموزشهایی تخصصی تبلیغ مطرح شدهاست.