در تاریخی که حقیقت در حال گم شدن از چشم اندازِ جان انسان ها است، اگر قرآن هم گم شود انسان به کدام معنا امکان ماندن داشته باشد؟
وقتی قرآن، این سرچشمه حقیقت گم می شود که «نحوه برخورد» با آن گم شود و از ساری بودن و جاری بودن آن در زندگی غفلت شود و فراموش کنیم که قرآن برای کسانی زندگی ساز است که عشق به حقیقت دارند و می دانند در عین رجوع به حقیقت هرگز نباید گمان کنند حقیقت امری است آموختنی و مفهومی که می توان آن را آموخت و به پایان رساند و از تجلیات مستمر آن غفلت کرد.
متنی که در اختیار دارید تذکر به همین امر است که قرآن چه نوع زبانی است و چگونه باید گوش جان را آماده شنیدن این زبان کرد. گوش سپردن به سخن خدایی که حضوری بی نهایت دارد، از عجیب ترین اموری است که بشر در مقابل آن قرار می گیرد.
-230x250.jpg "کتاب عالم انسان دینی")
