کتاب «عموی چشم انتظارت»، بیان چند روایت از دوران اسارت آزادگان و نامه نگاری آنها با حضرت آیت الله خامنه‌ای است.
روایت های ابتدای کتاب از ماجرای اعزام آزادگان به جبهه آغاز می شود، به نحوه اسیر شدن و شرایط اسارت می پردازد و تا زمان آزادی ادامه پیدا می کند. وجه اشتراک روایت های کتاب، نامه نگاری اسرا، با حضرت آقا هست. با توجه به شرایط اسارت، نوشتن نامه هایی با مخاطب حضرت امام و حضرت آقا با خطرات زیادی برای آزادگان عزیز همراه بود؛ این نامه ها معمولاً در اتاق سانسور از بین می رفت. جایی که عراقی ها به همراه تعدادی از منافقین، نامه ها را کنترل می کردند تا مطلب خاصی در نامه ها نباشد و به ایران نمی رسید.
رسیدن نامه هایی معدود که با خلاقیت آزادگان و به صورت رمزی نگارش شده و رسیده، شبیه معجزه است؛ معجزه ای برای ماندگار شدن ارادت اسرا به امام و حضرت آقا (و بالعکس) در تاریخ. در مقابل، روایت ششم و پایانی کتاب، شرحی است از شرایط اسرای عراقیِ دوران جنگ که مهمان جمهوری اسلامی بودند و در امتداد زمان اسارت خود، خدمات فراوانی از جانب نظام اسلامی دریافت کردند، که منجر به علاقه و ارادت آنها به ایران و جمهوری اسلامی شد.
