علی بن حسن طَبرِسی از عالمان شیعه و محدثان امامیه در قرن ششم هجری است. او فرزند حسن بن فضل طبرسی، صاحب کتاب مکارم الأخلاق و نوه امین‌الاسلام طبرسی، مؤلف تفسیر مجمع البیان است. کتاب مشکاة الأنوار، حاوی روایاتی درباره اخلاق بندگی، اخلاق فردی و اخلاق اجتماعی، تآلیف اوست.
مشکاه الانوار فی غُرَرِ الأخْبار کتابی به زبان عربی نوشته طبرسی نوه امین‌الاسلام طبرسی و از علمای قرن ششم و هفتم هجری قمری در موضوع اخلاق و آداب اسلامی است. او این کتاب را در ادامه و تکمیل مکارم الاخلاق اثر پدرش نگاشته و در ده باب آن را منظم ساخته است. طبرسی در این راه از منابع بسیاری خصوصا المحاسن بهره برده است. کتاب‌های فراوانی با عنوان مشکاهالانوار در کتب تراجم نام برده شده که می‌توان به کتب کفعمی و مجلسی اشاره کرد.
مولف در مقدمه کتاب چنین می‌گوید که پدرش پس از آنکه «مکارم الأخلاق» را نوشت و مورد توجه و مقبولیت همگان شد، شروع به تصنیف کتابی کرد که در آن اخلاق و آداب را جمع نماید و برای این منظور روایات فراوانی نیز جمع‌آوری کرد؛ اما مهلت اتمام آن را نیافت. از این رو به تقاضای عده‌ای از مؤمنین این کتاب را مرتب نمود و مطالبی نیز به آن‌ها افزود و آن را «مشکاه الأنوار فی غرر الأخبار» نام نهاد.
طبرسی کتاب خود را به ۱۰ باب تقسیم کرده و در هر باب فصل‌های متعددی ذکر کرده است. در مقدمه کتاب نیز عناوین ابواب و فصول را برشمرده است. طبرسی که کتابی روایی تألیف کرده، جنبه مواعظ و اخلاقیات کتابش نیز بسیار زیاد است و برای طولانی نشدن روایات و تأثیر گذاری هر چه بیشتر، سلسله اسناد روایات را حذف کرده و تنها نام آخرین راوی را ذکر کرده است. البته برای اعتبار روایات و سهولت دستیابی به منابع نقل، در ابتدای هر عده روایاتی که از یک منبع نقل کرده نام کتاب مرجع را نیز آورده و ظاهرا روایاتی که پس از آن و بدون ذکر منبع آمده مربوط به همان منبع است.
-230x250.jpg "کتاب معانی الاخبار")
