کتاب فتح خون روایت محرم

در میان کتابهای بسیاری که درباره واقعه عظیم کربلا نگاشته شده اند، اندک هستند کتابهایی که نویسندگانشان کوشیده اند علاوه بر ابراز شیفتگی و بیان عظمت واقعه و مظلومیت سیدالشهدا و یارانش ، نقبی به حقیقت ماجرا بزنند و در حد توان خود، پرده از راز بزرگ کربلا بردارند. «فتح خون » سید مرتضی آوینی از این معدود کتابهاست .

متن کتاب ، از دو بخش کلی تشکیل شده است . 

بخش اول که متن اصلی کتاب است ، به شرح و بیان وقایع و توصیف ماجراهای پیش آمده از رجب سال 60 تا محرم سال 61 هجری می پردازد;

بخش دوم که از زبان راوی  روایت می شود، تحلیل و رازگشایی همان وقایع و ماجراهاست و در واقع بخش برجستة کتاب نیز همین است .

راوی در «فتح خون » از موضع یک انسان عارف سخن می گوید که زمین را آینة آسمان می بیند و به ظواهر کفایت نمی کند و می کوشد در مخاطبه با انسان امروز، او را از پوستة واقعة عاشورا فراتر برد و چشم باطنش را باز کند، تا بتواند عمق واقعه را دریابد.

یکی از مفاهیم مورد توجه نویسنده در این کتاب ، فرازمانی و فرامکانی بودن عاشورا و کربلاست . آوینی از «اصحاب آخرالزمانی امام عشق » سخن می گوید و از این که هر انسانی کربلایی دارد و عاشورایی . او واقعة عاشورا را نه فقط به مثابه یک اتفاق تاریخی ، که به عنوان یک حقیقت کلی می بیند که می تواند برای هر انسان و در هر زمان و مکان تکرار شود.

عشق نیز از مفاهیم محوری «فتح خون » است . آوینی به تأسی از عرفای بزرگ ، عشق را مدار و محور هستی می داند و امام را تجلی تام و تمام این عشق ، عشقی که عقل نیز «اگر پیوند خویش را با چشمة خورشید نبرد» آن را تصدیق می کند. در حقیقت الگوی شهید آوینی برای تفسیر و تحلیل واقعة عاشورا، همین عشق آسمانی است .

شهید آوینی بخش اعظم «فتح خون » را در محرم سال 1366 به رشتة تحریر درآورد و در سالهای بعد، آن را ویرایش و تکمیل کرد. اما فصل دهم کتاب که باید به وقایع ظهر عاشورا می پرداخت ، ناتمام مانده است . گویی آوینی این فصل را در عمل و با شهادت خویش به پایان رسانده است .

فتح خون ، در ده فصل روایت می شود: آغاز هجرت عظیم ، کوفه ، مناظرة عقل و عشق ، قافلة عشق در سفر تاریخ ، کربلا، ناشئة اللیل ، فصل تمییز خبیث از طیّب (اتمام حجت )، غربال دهر، سیارة رنج و تماشاگه راز.

چکیده کتاب فتح خون :

عمر بن سعد به روشنی دریافت که شمربن ذی الجوشن در این میان چه کرده است او می دانست  حسین بن علی تسلیم نخواهد شد این جمله ای است که از او در وصف حسین علیه السلام نقل کرده اند که خطاب به شمر گفته است والله همان دلی را که علی داشت در میان دو پهلوی پسرش نهاده اند.  آن گاه فرماندهی لشکر پیاده را به او سپرد و آماده جنگ شد

شامگاه تاسوعا عمر بن سعد چون قصد کرد که حمله را آغاز کند فریاد کرد لشکر خدا سوار شوید و مژده باد شما را به بهشت .

و عجبا این همان کلامی است که پدرش سعد بن ابی وقاص در جنگ قادسیه بر زبان آورده بود آیا به راستی عمر بن سعد نمیداند که چه می کند یا خود را به نادانی زده است ؟

هنوز نیم قرن از حجة الوداع گذشته امت محمد تیغ بر اوصیای او کشیده اند و با نام اسلام قلب اسلام را که امام است می درند اجسامشان به جانب قبله نماز می‌گذارند اما ارواح شان هنوز همان اصنامی را می پرستند که ابراهیم شکسته بود اجسامشان به جانب قبله نماز می‌گذارند اما ارواح شان با باطن قبله که امامت است پیکار می‌کند جاهلیت ریشه در درون دارد و اگر آن مشترک بت پرست که در درون آدمی از ایمان نیاورد چه سود که بر زبان لا اله الا الله به راند ؟

آنگاه جانب عدل و باطن قبله را رها میکند و خانه کعبه را عوض از صنمی سنگی می گیرد که روزی ۵ بار در برابرش خم و راست شود و سالی چند روز گرداگرد ش طواف کند و ای کاش تا همین جا بسنده می کرد و قلب قبله را با تیغ نمی‌درید . عجبا جهان را ببین که چه سان وارونه می شود.

مولف : سید مرتضی آوینی