کتاب حاضر برداشتی است از خطبه همام ( متقین ) در نهج البلاغه، که با ادبیاتی فخیم و قلمی توانا نگاشته شده است و لذا از این جهت جنبه تذکری آن قوی است. البته به مناسبت، در هر بخش با استناد به آیات قرآن و روایات و ذکر داستانهایی از سیره ائمه اطهار و بزرگان علم و تقوا، شرح مختصری از فرازهای این خطبه ارائه می کند. با این وجود قوت ادبی آن نقطه ثقل این کتاب است.
شهادت علی (ع) اگرچه مظلومانه است و فرق شکافته او اگرچه جگرسوز ، اما اساس مظلومیت علی، نه در شهادت علی است و نه در فرق شکافته او.
مظلومیت علی نه بر پایه سکوت علی استوار است و نه بر مبنای صبر علی ، که صبر و سکوت تنها دو شاخه اند از راز درخت ستبر و تنومند مظلومیت علی.
مظلومیت علی تنها در خانه نشینی و غصب خلافت علی نیست ، که غصب خلافت جلوه ای از تجلیات ظاهری مظلومیت علی است. اگر سر مظلومیت علی منحصر به دوران « صبرت و فی العین قذی و فی الحلق شجی اری تراثی نهبا » بود، بی شک در زمانه «مجتمعین حولی کربیضه الغنم» از حصار مظلومیت در می آمد.
اگر دوران مظلومیت علی محدود به آن بیست و سه سال دردآلود بود ، در آن پنج سال دیگر قاعدتا علی مظلوم نمی بود.
و اگر تنها حیات علی ، حیات مظلومانه بود بی تردید علی هنگام شهادت با مظلومیت وداع کرده بود .
پس چیست ، رمز مظلومیت جاودانه علی؟!
کتاب متقین شرح خطبه متقین نهجالبلاغه به قلم سید مهدی شجاعی است ، در این کتاب شجاعی با استفاده از آیات قرآن و احادیث و روایات ، به شرح و توضیح عبارت به عبارت خطبه میپردازد . این خطبه گذشته از آنکه راه و رسم چگونه زیستن را رقم می زند ، جلوه ای از جلوات شخصیت امام علیه السلام را آشکار می کند . آنچه پیش روی شماست مسلما شرح خطبه همام نیست . چرا که شرح خطبه متقین امام علی ( ع ) نیازمند مقدمات و ابزار و امکاناتی است .
کتاب پیش رو در چهل بخش که با عنوان جرعه نام گذاری و تدوین شده است . زبان نوشتار روان و زیبا است و برای درک مطالب به دانش عمیق و بالای نیاز نیست و داستان وار بودن موضوع خطبه به این روان بودن نوشتار کمک کرده است .
برای آشنایی با نوشتار و نگارش هر جرعه از این کتاب بخشی از کتاب را بخوانید :
جرعه بیستم آدمی است و صبر او :
و از دیگر نشانه های متقین این که :
میانه رواند در عین توانگری و خاشعند در عبادت و بندگی و آراسته اند در فقر و درماندگی و شکیبا و صبورند در مصیبت و سختی و بیچارگی .
صابر می گوید از حضرت صادق ( ع ) سوال کردم که صبر جمیل چیست ؟ فرمود : صبری که در آن گله و شکوی نزد مردم نباشد .
و به عبارتی : صبر جمیل آن است که صاحب مصیبت را از دیگران باز نشناسند .
و مولا علی ( ع ) می فرماید : صبر دو صبر است : یکی صبر بر آنچه دوست نداری و دیگر صبر در برابر آنچه دوست داری !