ایقاظ النائمین که نتائج مهمترین تأملات فلسفی عرفانی صدرالدین شیرازی (قدس سره) است تلاشی است در جهت تعالی فلسفه از یک سو و تجلّی عرفان از سوی دیگر. او در این کتاب فلسفه را به حضرت عرفان آورده و از سنجش عرفان به میزان حکمت متعالیه باک نداشته است.
در باور صدرالمتالّهین این هر دو دانش استوار در بسیاری از موارد با یکدیگر هم افق می شوند و امکان فهم فلسفی حقایق عرفانی براستی فراهم می گردد. توانمندی و هنر استاد آیت الله جوادی آملی در این اثر گرانبار تحریر و آزاد سازی مباحث این دو رشته دانش است که ضمن حفظ مبانی و چارچوب هر یک از فلسفه و عرفان مقصد اصلی کتاب را آشکار می سازد که همانا توجّه دادن به جنبه های نظری و عملی عرفان فیلسوفانه و نیز نگرش توحیدی ناب و زیستی بر مبنای توحید است.