اين كتاب، يكي از متون اسلامي در زمينه دعا و چند و چون نيايشي خالصانه به بارگاه الهي است. قلم روان و نثر زيبا، سبب شده كه محمدتقی جعفري بيانات مبارك امام حسين(ع) را در صحراي عرفات با روشي نوين و كارساز شرح نموده، به بازکاوی و تبیین ابعاد آن بپردازد.
گزیده ای از این کتاب خواندنی در تعریف نیایش را با هم میخوانیم:
"به نام خدا آن حالت روحی که میان انسان و معبودش رابطه انس ایجاد نموده و او را در جاذبه ربوبی قرار می دهد، نیایش نامیده می شود. در آن هنگام که شما موقعیّت واقعی خود را در جهانِ با عظمت هستی درك می کنید، در حال نیایش به سر می برید، را مانند تابلویی بی اختیار در زیر دست نقّاشِ اَزَل و اَبَد نهاده اید. اگر می خواهید در »خود « زیرا فقط در این حال است که تمام امتداد زندگانی خود، لحظاتی را هم از جدّي ترین هیجان روانی بهره مند شوید، دقایقی چند روح خود را به نیایش وادار کنید. اگر می خواهید تمام شؤون زندگی شما اصالتی به خود گرفته و قابل تفسیر بوده باشد، بروید و دَمی چند در حال نیایش باشید.هیچ کس تردید ندارد که روزي فرا می رسد که سایه اي از مضمون بیت ذیل درون او را مشوّش و توفانی خواهد ساخت.من کیستم تبه شده سامانی افسانه اي رسیده به پایانی. شاعري فرزانه از زبان همه ما آدمیان چنین می گوید و چه قدر واقعیّت را زیبا می با دیدگان فرو بسته، لب بر جام زندگی نهاده و اشک سوزان بر کناره زرّین آن فرو می ریزیم. امّا روزي فرا می رسد که »: گوید دستِ مرگ، نقاب از دیدگان ما بر می دارد و هر آن چه را که در زندگانی، مورد علاقه شدید ما بود از ما می گیرد. فقط آن وقت می فهمیم که جام زندگی از اول خالی بوده و ما از روز نخست از این جام، جز باده خیال ننوشیده ایم."
-230x250.jpg "کتاب در محضر حکیم (مجموعه پرسش و پاسخ ها)")
