«عاقبت» از موضوعاتی است که غفلت از آن باعث کجروی انسان در زندگی می‌شود و پایانی ناخواسته برایش رقم میخورد. عاقبت اندیشی در دو حیطه مطرح است: اوّل، دوراندیشی نسبتبه مجموعۀ زندگی بهطورکلّی و تفکّر در اینکه دفتر زندگی او در دنیا چگونه بسته می‌شود. دوّم، عاقبت اندیشی در مورد هر عملی است که انسان در زندگی خود انجام میدهد. عاقبت اندیشی در هر کدام از ابعاد وجودی انسان مطرح است، در بعد عقلانی، صحت و سقم اعتقادات است، در بعد قلبی، قوت و ضعف ایمان است، در بعد نفسانی، ملکات حسنه و سیئه است و در بعد اعمال جوارحی، اعمال واجب و معاصی است. یکی از راههای عاقبت به خیری، کسب تقوای الهی است. راه دیگر، بزرگ شمردن حق است که اثرش این است که نعمتهای او را در معاصی بذل نکند. راه دیگر، مراقبت از عدم غرور در ربط با بردباری خداوند است و راه دیگر، اکرام کردن به محبّین اولیای خدا؟عهم؟ است.
سوالاتی که در این کتاب پاسخ داده می‌شود:
عاقبت اندیشی به طور کلی به چه معنا است؟
خوف ستایش شده به چه معنا است؟
سرآمد خوف ها چیست؟
خوف از جحود به چه معنا است؟
چگونه می‌توان به خاتمۀ کار اطمینان داشت؟
آیا هنگام مرگ همۀ حجاب ها کنار می‌رود؟
چرا انسان هنگام مرگ تیزبین می‌شود؟
چگونه یک خلاف به خلاف های دیگر تسری می‌یابد؟
چگونه باید در عاقبت کار عقل، قلب، نفس و اعمال اندیشه کرد؟
