مجموعۀ «منِ دیگرِ ما» رویکرد آموزش ویژه‌ای دارد. رویکردی که آموزش قواعد تربیت را اصل می‌داند؛ اما با ذکر مثال‌ها و داستان‌واره‌های متعدد تلاش می‌کند شیوۀ اجرای این قواعد را در مسائل تربیتی روزمره آموزش دهد.
«من دیگر ما: جلد دوم» نوشته محسن عباسی ولدی( -۱۳۵۵) است.
مجموعۀ «منِ دیگرِ ما» رویکرد آموزش ویژه‌ای دارد. رویکردی که آموزش قواعد تربیت را اصل می‌داند؛ اما با ذکر مثال‌ها و داستان‌واره‌های متعدد تلاش می‌کند شیوۀ اجرای این قواعد را در مسائل تربیتی روزمره آموزش دهد.
نویسنده در بخشی از مقدمه ی کتاب آورده است:
تربیت فرزند در جامعه امروز یکی از اصلی ترین دغدغه های پدران و مادران است. وجود رقیبان زیاد در مسیر تربیت فرزند حساسیت مساله را چند برابر کرده است.بسیاری از والدین در جامعه ما با عطش فراوان به دنبال راهی برای تربیت صحیح فرزند هستند که باید به این عطش و انگیزه احترام گذاشت.
این کتاب بنا دارد به پرسش های شما در زمینه ی تربیت فرزند پاسخ دهد؛اما پیش از مطالعه ی آن خوب است به چند نکته توجه کنید:
۱-این نوشتار جلد اول از مجموعه من دیگرما است.
۲-مخاطب این مجموعه عموم پدران و مادران هستند.ما تلاش کردیم در این نوشتار بدون اینکه به سطح علمی مباحث لطمه ای وارد شود،با پرهیز از عبارت پردازی های علمی،مطالب را به گونه ای بنویسیم که همه ی پدران و مادران در هر سطحی از دانش که باشند بتوانند از آن استفاده کنند.
۳-ممکن است برخی از آنچه ما نوشته ایم،با مطالب کتب تربیتی موجود در بازار سازگار نباشد.آنچه دغدغه ی این نوشتار است،سازگار بودن با مبانی تربیتی دینی است که از آیات نورانی قرآن کریم و روایات بر فروغ اهل بیت علیهم السلام گرفته شده است؛نه هم سو شدن با کتبی که بر مبنای روان شناسی مادی نوشته شده است.
۴-ما معتقدیم بدون توجه به نکات بخش اول،بخش زیادی از مطالب این نوشتار قابل قبول نخواهد بود.آن دسته از مطالبی هم که مورد قبول قرار میگیرد،برای اینکه به کار گرفته شود،نیازمند انگیزه است.توجه به مطالب این بخش می تواند انگیزه ی ما را برای عمل به آنچه در این کتاب خواهید خواند بیشتر کند.
این نوشتار بر معارف قرآن ،اهل بیت علیهم السلام اتکا داشته است؛اما ادعایی نداریم آنچه نوشته ایم؛عین معارف دینی است.نقص هایی که در این نوشتار دیده می شود،نسبتی با دین ندارد؛ناشی از فهم اشتباه نویسنده ی آن است.
در بخشی از کتاب می خوانیم:
یکی از اولین ارتباط های کودک با نماز وقتی است که دور و برش را می بیند و صداهایی را که در اطرافش تولید می شود می شنود؛یعنی همان روزهای اول زندگی.او در ساعات خاصی از شبانه روز صدایی را می شنود که بر اثر تکرار،صدایی کاملا آشنا می شود؛یعنی صدای اذان...
