نامه های بلوغ ، گرچه پنج نامه و وصيت استاد به فرزندان خويش در هنگام بلوغ است و مخاطب، آن ها هستند، ولی با توجه به اين که دوران بلوغ دوران بحران روحی و دوره تعقل و سنجش و انتخاب در آدمی است و از آن جا که اين انتخاب نياز به بينش و آگاهی و معياری برای انتخاب دارد، تا بتواند در اين بازار مکاره و در اين دنيای متلاطم دچار بحران عمل و شتابزدگی در عمل نگردد و با توجه به بينات وکتاب و ميزان و تکيه بر خدای قدير و حکيم و رحيم در اين بيغوله، سالک باشد تا به رضا و رضوان حق دست يازد، لذا وصيت نامه ای است به همه فرزندان ايران که می خواهند در اين دنيای پر پيچ و خم، گرفتار بحران و تردد و تحير و سردرگمی نگردند. اميد است که توشه راهشان و ذخيره ای برای آخرتشان باشد.
این کتاب، مجموعه پنج نامه از نویسنده است خطاب به فرزندانش که هنگام بلوغ هر کدام نگاشته شده است. با این وجود خطاب نامه ها عام است. نویسنده در این نامه ها با تاکید بر این نکته که هنگام بلوغ، تحولات روحی بزرگی در انسان رخ می دهد، سعی در مطرح کردن بحرانهای پیش روی جوان در آغاز راه نموده و به مثابه راهنمایی با تجربه، با او سخن می گوید. از طرفی او به سنی رسیده که لیاقت آن را یافته که مورد خطاب پروردگار قرار گیرد و از سوی دیگر مواجه با بحرانهایی است که نیازمند بینشها و معیارهایی است تا انتخابش بر اساس ارزش و توانش باشد. باید مقصد و راه را بشناسد و مراحل طی این مسیر را بداند و موانع پیش رو و وظایفش را به خوبی بشناسد. این نامه ها همگی به دنبال پاسخ دادن به این نیازمندی های روحی جوان می باشند.
ادبیات قدرتمند، استفاده از اصطلاحات قرآنی و باریک بینی و تسلط نویسنده در مسائل تربیتی از ویژگی های این کتاب است.
حتماً تا کنون دست به نوشتن نامه زده ای و حتماً آن زمان پی برده ای که گاهی "نوشتن" تا چه حد سخت است
مشکل زمانی بیشتر رخ نشان می دهد که تو بخواهی برای کسی که از تو خیلی کوچکتر است (مثلاً برای فرزند کوچکت) درباره چیزی بنویسی که نمی دانی او تا چه حد به «دَرک» آن رسیده است.
حال تصوّر کن که نه از سختی کار و زندگی، که از مسیر زندگی بخواهی سخن بگویی؛
مسیری که حتّی خیلی از بزرگترها هم در شلوغی آن گم می شوند و در حلّ معادلات آن حیران و سرگردانند.
برای این بچّه چه می توان کرد؟! او را به حال خود گذاریم یا منتظر شویم تا بزرگ شود؟
اصلاً بزرگی و «بلوغ» کی فرا می رسد؟
وقتی برای مان جشن تکلیف گرفتند دیگر بزرگ شده ایم؟
یا زمانی که دیگر دهانمان بوی شیر نداد؟!
البته گاهی دوست داریم که ما را به حال خودمان بگذارند تا خودمان راه را برویم.
«نامه های بلوغ» مجموعه ی 5 نامه از مرحوم علی صفایی حائری است. نامه هایی که در زمان بلوغ سنّی فرزندانش نوشته شده تا آنان را به بلوغ فکری پیوند بزند.
اگرچه این نامه ها را خطاب به فرزندانش نوشته ولی گویا برای همه ی آنان که به دنبال بلوغ و تولدی دگرباره هستند راه گشاست.
می توان گفت که این نامه ها خط به خط اشارات و نکته هایی کارساز دارد که اگر خود را مخاطب آن بدانیم و به آن توجه کنیم ما را از سرگردانی های بسیاری رها می سازد.
این کتاب را مانند دیگر آثار این نویسنده فقط به آنانی توصیه می کنیم که به دنبالی راهی هستند و برای یافتنش تحمّل و تأمّل دارند.
