کتاب نخل میثم مجموعه اشعار جلد پنجم

بیان آن چه در دل نهفته است نیازمند زبانی گویا و روشی سودمند است. چه بسیار مطالب گهربار و گرانمایه که عدم فصاحت و بلاغت گوینده، باعث تباهی آن شده است. از شیوه رایج و پر معنی در بیان فضایل و مصائب اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام می توان به ادبیات شعر و شاعری اشاره کرد. این مجموعه کوشیده است با نگرشی صحیح به این مقوله و بهره مندی از روایات و سخنان صحیح السند، به ذکر و بیان مدایح و مراثی معصومین علیهم السلام بپردازد.

گزیده ای از کتاب :

مثنوی با عنوان «در ولادت مولا علی علیه السلام» را در زیر می خوانیم:

امشب حرم خدا حرم شد / از مقدم یار محترم شد           کعبه شده محو و مات و مدهوش / دیوار ز هم گشوده آغوش

هر قطعه سنگ، کوه طوری است / هر نخله خشک، نخل نوری است     در زمزمه های آب زمزم / آوای علی علی است هر دم

ای هجر، شب وصال تبریک / مجد و شرف و جلال تبریک      هر ریگ روان شده ثناگو / با ذکر «علی علی علی هو»

سر زد ز صفا صفای مطلق / ای مرده بگو «علی علی حق»       حوران همه جان به کف نهادند / در پشت مقام ایستادند

بت های حرم به سجده رفتند / با هم، دم «یا علی» گرفتند           ای کعبه زهی زهی سعادت / میلاد تو شد از این ولادت

ای کعبه سعادتت مبارک / ای بیت، ولادتت مبارک                            ای دختر شیر، شیر زادی / بر خلق جهان امیر زادی

این شیر خداست روی دستت / شمشیر خداست روی دستت        این جان محمد است، مادر! / قرآن محمد است، مادر!

تو حامل نور سرمد استی / تو مادر جان احمد استی                              بر خویش ببال مام کعبه! / طفل تو بُود امام کعبه

نوزاد تو پیر کائنات است / طفل تو امیر کائنات است                           روزی که نبود نام هستی / می کرد علی خداپرستی

از صبح ازل علی، علی بود / پیوسته به هر ولی ولی بود                    در بود و نبود مقتدا بود / او بود و محمد و خدا بود

ای نفس رسول و جان قرآن / ای دست خدا، زبان قرآن                  خورشید بلند بام کعبه / از صبح ازل امام کعبه

ای خانه کعبه زادگاهت / ای صحنه حشر دادگاهت                          تو احمد و احمد است حیدر / یک روح که دیده در دو پیکر

گفتار هماره تو تنزیل / شاگرد قدیمی تو جبریل                             در لیله قدر، قدر قدری / در صحنه بدر، بدر بدری

میدان نبرد پای بستت / شمشیر نیازمند دستت                             تو قله عرش را امیری / یا همدم کودک صغیری؟

غیر از تو که، ای خدای را شیر / بخشیده به خصم خویش شمشیر؟      در ملک وسیع حق امامی / با پیر فقیر هم کلامی

با آنکه امام جمع بودی / در بزم فقیر، شمع بودی                        تو مالک عرش در زمینی / حیف است میان ما نشینی

در عرش امام آفتابی / در فرش چرا ابوترابی؟                           ای قلب تو خانه محمد / جای تو به شانه محمد

تو بت شکن و خداپرستی / بر شانه وحی بت شکستی              بت های حرم قیام کردند / بر تو همگی سلام کردند

هر بت که فتاد و بر زمین خفت / فریاد کشید و یا علی گفت     ای پشت سرت دعای کعبه! / ای بت شکن خدای کعبه!

ای مهر تو لطف بی نهایت / توحید و نبوت و ولایت                         مهر تو بود تمام دینم / تا کور شود عدو من اینم

روزی که نه آب و نه گِلم بود / جای تو به خانه دلم بود                 با مهر تو روی خود نمودم / با مهر تو چشم خود گشودم

دل را به ولات زنده کردم / گه گریه و گاه خنده کردم                 ای شهد ولایت تو شیرم! / ای کرده به عشق خود اسیرم!

مادر که میان گاهواره / می کرد به صورتم نظاره                               هر شب که به گاهواره خفتم / تا صبح «علی علی» شنفتم

صد شکر خدای را که هر دم / با دوستی تو رُشد کردم                    عمری به محبتت اسیرم تا با تو بمانم و بمیرم

ای مهر تو بود و هست «میثم» / فردا تو بگیر دست «میثم»

مولف: حاج غلامحسین سازگار  

ناشر: انتشارات بین الملل