کتاب منطق فلسفه

کتاب کلیات علوم انسانی ١ (منطق، فلسفه)، جزوه کوچکى از مجموعه اندیشه‌های استاد مرتضی مطهری است که حاصل تجربه طولانى‌اش در تحصیل و تدریس فلسفه اسلامى است. هدف این کتاب این است که بتواند مقدمه و مدخلى باشد براى هموار ساختن راه ورود به مباحث اصلى و آشنایى با اصول فلسفه اسلامى.

این مجموعه اندیشه‌ها شامل 3 جلد است که جلد اول از شامل دو بخش منطق و فلسفه، جلد دوم مشتمل بر سه بخش کلام، عرفان و حکمت عملى، و جلد سوم دربردارنده دو بخش اصول فقه و فقه است. ویژگى مهم این سلسله مباحث این است که چون در اصل، تقریرات درس‌هاى استاد شهید مطهری براى دانشجویان سال‌هاى اول دانشکده الهیات و معارف اسلامى دانشگاه تهران بوده، با بیانى روان و شیوا و قابل فهم براى مبتدیان نگارش یافته و براى افرادى که با اصطلاحات پیچیده علوم اسلامى آشنایى ندارند، درک و فهم آنها از طریق دسته‌بندى مطالب و شرح اصطلاحات، بسیار آسان گردیده است.

از جمله مسائل جامعه ما، دورى نسل جوان از معارف اسلامى است و آن که این مشکل را بهتر از همه حس کرده و بیتابانه در پى رفع آن است همین نسل جوان است. تنها کسانى مى‌توانند به این نیاز جامعه به درستى پاسخ گویند که از یک سو خود فرهنگ اسلامى را از سرچشمه‌هاى اصیل آن فراگرفته باشند و از سوى دیگر به زبان زمان خویش سخن بگویند و حال و هواى روزگار نسل جوان را درک کنند.

استاد شهید آیت الله مطهرى در شمار معدود کسانى بود که از شرایط لازم براى آشنا ساختن نسل امروز با اسلام برخوردار بود. او نماینده راستین حوزه‌هاى علمیه در دانشگاه‌هاى امروز بود. چون زبان نسل جوان را مى‌دانست و مى‌فهمید، پیغام این نسل را مى‌شنید و به حوزه‌هاى علمیه مى‌برد. وى مشکل دورى نسل جوان از فرهنگ اسلامى را به خوبى و به‌هنگام شناخته و راه حل آن را نیز دریافته بود و بسیارى از آثار خود را دقیقا در جهت رفع این مشکل تالیف کرد.

کتاب کلیات علوم انسانی را استاد مرتضی مطهری براى جوانانى نوشت که نخستین قدم را در راه آشنایى با معارف اسلامى برداشته‌اند و سعى او همه این بود که در این سلسله، سادگى و اختصار را در عین صحت، اساس قرار دهد و راه را براى ورود آنان به فضاى روح‌پرور فرهنگ اسلامى باز کند.

 «کلیات فلسفه اسلامى» را مى‌توان به طور کلى به سه بخش تقسیم کرد.

در بخش اول که شامل درس‌هاى اول و دوم است استاد به توضیحاتى کلى درباره فلسفه و فلسفه اسلامى پرداخته‌اند. در این بخش معناى فلسفه در فرهنگ اسلامى و فرهنگ غربى و تفاوت علم و فلسفه مورد بحث قرار گرفته و به شبهات مربوط به معنى متافیزیک و جدا شدن علوم از فلسفه اشاره شده است.

بخش دوم از درس سوم تا ششم گذارى است تحلیلى به تاریخ فلسفه و به طور کلى تفکر در فرهنگ اسلام. در این بخش، استاد نخست به اختصار روش‌هاى چهارگانه فلسفه مشاء و اشراق و نیز کلام و عرفان و تفاوت آنها را با یکدیگر شرح داده و سپس سیر طبیعى این چهار بینش و نزدیکى آنها را با یکدیگر و تبلور آنها را در حکمت متعالیه ترسیم کرده‌اند و آنگاه با تفصیل و توجه بیشترى معنى و اهمیت حکمت متعالیه ملاصدرا و کتاب گرانقدر اسفار اربعه را بیان کرده‌اند.

بخش سوم که از درس ششم آغاز مى‌گردد، با تقسیم‌بندى مسائل فلسفه شروع مى‌شود و به دنبال آن روشى اتخاذ مى‌شود که تا پایان جزوه ادامه مى‌یابد. مطابق این روش، استاد بدون آنکه بخواهند وارد مباحث دقیق و استدلالى فلسفى بشوند، صرفآ مفاهیم و اصطلاحات مهم فلسفه اسلامى را توضیح داده‌اند. در این بخش مفاهیمى از قبیل «وجود و ماهیت»، «عینى و ذهنى»، «حدوث و قدم»، «ثابت و متغیر»، «علت و معلول» و «وجوب و امکان و امتناع» مورد بحث قرار گرفته است.

در هر قسمت، استاد چنانکه شیوه همیشگى ایشان بود اشارات تاریخى را فروگذار نکرده و بدون اقامه براهین، نحوه برخورد فلاسفه مسلمان را با مفاهیم مورد نظر بیان کرده‌اند.

این جزوه، چنان که استاد نیز توجه داشتند، محتاج تجدید نظر و تکمیل بود. شرح و بحثى که درباره مفاهیم آمده، همه جا یکسان و یک اندازه نیست. در بعضى موارد نظیر بحث پیرامون تضاد و حرکت، پس از نخستین تقریر مطالبى افزوده‌اند که با اختصار سایر موارد هماهنگ نیست. مهم این است که این جزوه با همه فراز و فرودى که در آن است مانند بسیارى از آثار آن بزرگوار ابتکارى و راه‌گشاست.

اهمیت آن در این است که براى نخستین بار، خواننده‌اى که از فلسفه اسلامى هیچ نمى‌داند مى‌تواند بدون فروافتادن در دشواری‌هاى فنى و بحث‌هاى استدلالى طولانى، طعم این فلسفه را بچشد و با آن آشنا شود. شاید این نخستین بار باشد که یکى از استادان مسلم فلسفه اسلامى به طرح بحث‌هایى کلى و تاریخى و مقایسه‌اى درباره فلسفه اسلامى مى‌پردازد. مستشرقان و استادان غربى فلسفه اسلامى در این باب آثارى تالیف کرده‌اند، اما آنان فلسفه اسلامى را از مسیر و مجراى اصیل آن دریافت نکرده‌اند. این گونه توضیحات در میان استادان قدیم ما نیز معمول نبوده است.

مولف : استاد شهید مرتضی مطهری