استاد محمدتقى جعفرى در طول حيات پربار خود، علاوه بر تفسير و نقد و تحليل مثنوى، به طور مستقل نيز در باب چهار شاعر بزرگ ايرانى (خيام، نظامى، سعدى و حافظ)، مطالبى را به نگارش درآورده است.
بسيارى از متفكران مسلمان، در كنار توجه به مسائل فلسفى و منطقى، به شعر هم توجه داشته‌اند؛ هر چند برخى از آنان گاه از سر تفنن، اشعارى را هم سروده‌اند، ولى گاهى در لابلاى بحث‌هاى فلسفىِ خود، از اشعار گوناگونى در جهت تفهيم مطالب خود سود جسته‌اند. استاد محمدتقى جعفرى نيز از اين امر مستثنا نيست، البته با تفاوت اساسى. يكى اين كه ايشان آثارى مستقل در باب انديشه‌هاى چند تن از شاعران به نگارش درآورده، به ويژه پژوهش‌هاى گسترده‌اى درباره مولوى انجام داده است. ديگر اين كه وى در آثار خود، به اشعار شاعران بسيارى استناد كرده است كه حجم آن قابل مقايسه با هيچ يك از متفكران جهان اسلام نيست. از اين‌رو، مواجهه‌هاى فلسفى و دينى ايشان با اشعار بسيارى از شاعران، نياز به بررسى و تأليف اثرى جداگانه دارد. در پرتو اين بررسى، از يك سو اهميت و عمق بسيارى از اشعار آشكار مى‌شود، و از سويى ديگر، خواننده با رويكردِ تفسيرىِ ايشان در تحليل انديشه‌ها و آثار شاعران آشنا مى‌شود.
مولف : علامه محمدتقی جعفری
ناشر : موسسه تدوین و نشر آثار علامه محمد تقی جعفری
