این کتابِ استاد صفایی حائری در زمینه آموزش صرف و نحو است.
ازآنجاکه زبان عربی زبان دین است، آموزش آن در قالب دو علم صرف و نحو،
از آموزش‌های مهم و ابتدایی حوزه دین است. استاد صفایی که همواره دغدغه بهینه‌سازی آموزش‌های حوزوی را داشتند
و در علوم مختلف در این زمینه ورود کرده‌اند، در این کتاب نیز روشی جذاب را برای آموزش صرف و نحو پیش گرفته‌اند.
در بخش اول که سخن از روش آموزش است،
تدریس‌های معمول به نقد کشیده می‌شود و معلوم می‌گردد که این‌گونه تدریس که امروز هست،
باعث تنبلى افراد و تورم مباحث شده؛ درحالى‌که با روش‌آموزى به افراد، هم زودتر به نتیجه مىرسیم
و هم برداشتهاى عظیمتر و غنىترى به دست خواهد آمد.
در بخش‌های دوم و سوم، کلیدهایی برای آموزش دو علم صرف و نحو عرضه می‌گردد.
این کتاب در مورد صرف و نحو نوشته شده و به روش تدریس و آموزش اشاره دارد. در این کتاب به روش تدریس و آموزش اشاره شده، که آن چه بیش از اصلاح کتب درسی حوزوی ضرورت دارد، یکی همین روش آموزش است و دیگری اساس درس هاست.
و در قسمت آموزش اشاره شده که چطور استاد باید پیش از صرف و نحو مجموعه طرح عملی و پیش از طرح عملی، ظرفیت روحی را و شهادت و بینش را در محصل فراهم آورد.
