کتاب بشنو از نی

در اين نوشته، با ارائه تحليلی از دعا، مروری شده به دعای ابوحمزه ثمالی و آن را در دوازده فراز: توجه، حيرت و تنهايی، امن، حمد، قصد، اقرار، اعتذار، طلب، خستگی در راه، ايمان، توحيد و خواسته ها، توضيح و تفسير می نمايد

آن ها که هستی و زندگيشان را در رفتن ها ديده اند و ماندن را گنديدن و پوسيدن، اين ها در اين جريان و در اين حرکت با مانع ها و درگيری ها رو به رو می شوند. مانع ها و درگيری هايی که در همه جا خانه گرفته اند. در درون آن ها در خانه آن ها، در محل و شهر و جامعه و در تمام جبهه ها.

اين درگيری مستمر، ناچار بحران ها و التهاب ها و اضطراب ها و زمزمه هايی به وجود می آورند و روح ها هر چند به قدرت کوه ها هم که باشند، با چنين زمزمه هايی همراه خواهند شد.در برابر اين اضطراب ها و زلزله ها که يک عامل طبيعی هستند می توان چند گونه برخورد کرد: اين چيزها می تواند آدمی را بشکنند و هرز کنند و می توانند او را آماده سازند و به قدرت و توانايی بيشتر برسانند.در اين حرکت و درگيری و در کنار تحول ها و تغيرهای مستمر: آن ها که لرزيده اند و زير و رو شده اند، ناچار به ثابت و حق، به الله نزديک می شوند و اين اوست که آن ها را به ثبات و امن رهنمون می سازد. سرچشمه اصلی اين قطره های امن و امان دو چيز است: يکی قرآن و ديگری پيوند و دعا.

در اين نوشته، با ارائه تحليلی از دعا، مروری شده به دعای ابوحمزه ثمالی و آن را در دوازده فراز: توجه، حيرت و تنهايی، امن، حمد، قصد، اقرار، اعتذار، طلب، خستگی در راه، ايمان، توحيد و خواسته ها، توضيح و تفسير می نمايد.

علی صفایی حائری (عین ـ صاد) در کتاب خود، «بشنو از نی» مروری دارد بر دعای ابوحمزهٔ ثمالی.

دعای ابوحمزه ثمالی دعایی‌ است که در کتاب مصباح المتهجد شیخ طوسی به نقل از ابوحمزه ثمالی آمده است که امام سجاد در تمام سحرگاهان ماه رمضان آن را پس از نماز می‌خوانده است. مضامین این دعا، معرفت الهی، راهنما بودن خداوند، تمسک به رحمت الهی و گریزناپذیری بنده از حکومت الهی و عمل به فضایل اخلاقی و دوری از بدی‌ها است:

أَوْ لَعَلَّک وَجَدْتَنی فی مَقْامِ الکاذِبینَ فَرَفَضُتَنی؛ شاید یافتی که من دروغگویم و در جایگاه دروغگویان نشسته‌ام و در آن مقام خانه کرده‌ام پس مرا واگذاشتی تا این آرزوهایم برایم مشخص شوند و مغرور نشوم؛ چون ضعیف هستم. با این حرکت‌ها و حالت‌ها خیال می‌کنم به جایی رسیده‌ام و این است که دنبال آثارش می‌گردم. پس اگر دروغم را نشانم ندهی مغرور می‌مانم و از دست می‌روم.

أَوْ رَأَیتَنی غَیرَ شاکرٍ لِنَعْمائِک فَحَرَمْتَنی؛ شاید دیده‌ای که نعمت‌های تو را با تو خرج نمی‌کنم و با این بخشش‌ها خلق را در خودم نگه می‌دارم و این است که محرومم ساختی.

مولف:  استاد علی صفایی حائری

ناشر : انتشارات لیله القدر